Καιρός
Ιστορία
ΤΟΠΟΘΕΣΙΑ:
Η Γραβούνα είναι Πεδινός οικισμός του νομού Καβάλας σε υψόμετρο 25 μέτρων και με 849 κάτοικους.
Βρίσκεται στο νοτιοανατολικό άκρο του νομού, στο βόρειο τμήμα της πεδιάδας της Χρυσούπολης,
3.6 χλμ. ΒΔ τη πόλης της Χρυσούπολης , 21.9 χλμ. ΒΑ της πόλης της Καβάλας , και 25.4 χλμ.ΝΔ της πόλης της Ξάνθης .
Υπάγεται διοικητικά στον δήμο Χρυσούπολης και οι συντεταγμένες για το google earth είναι :
40°59'37.90,24°39'9.17
ΙΣΤΟΡΙΑ:
Τα γεγονότα που ακολουθούν είναι αποσπάσματα από διάφορες πηγές στο ίντερνετ.
Προσφυγικός οικισμός από την Ανατολική Θράκη και συγκεκριμένα τη Γραβούνα της Καλλίπολης.
Όπως είναι γνωστό για να φτάσει να ορίζεται σαν Ελληνική Θράκη η περιοχή ανάμεσα σε Νέστο και Έβρο, Ροδόπη και Αιγαιοθρακικό, χρειάστηκε να προηγηθεί η Μικρασιατική και Θρακική καταστροφή.
Τον Αύγουστο του 1914. κηρύχθηκε ο Α’ Παγκόσμιος Πόλεμος, η Τουρκία τάχθηκε, όπως πάντα, στο πλευρό της Γερμανίας και οι διωγμοί εναντίον των Θρακών Ελλήνων, προσέλαβαν νέα μορφή πολύ πιο φοβερή από την πρώτη.
Έψαχναν και ερευνούσαν όλα τα σπίτια των Ελλήνων. Με την πρόφαση ότι βρήκαν όπλα και ότι φυγάδευσαν άνδρες στην Ελλάδα, τους υπέβαλαν σε φρικτά βασανιστήρια, φόνευαν, δήμευαν περιουσίες και εκτόπιζαν οικογένειες, σε περιοχές της Ασιατικής Τουρκίας. Το σχέδιο αυτό, εγκαινίασαν οι Νεότουρκοι με εντολή του Αρχηγού του τούρκικου Στρατού, Μεχμέτ Αλή Πασά. Η εντολή του ήταν: «Γιάμα, Γιακίν, Κεσίν», που σημαίνουν, «Λεηλατήστε, Κάψτε, Σφάξτε » Έτσι, μονάδες του Τουρκικού στρατού και οι ληστοσυμμορίες των Μπασιμπουζούκων, άρχισαν την εξόντωση των Ελλήνων Θρακών. Κατά χρονολογική σειρά αναφέρονται ομαδικές σφαγές, λεηλασίες και πυρπολήσεις χωριών και κωμοπόλεων. Άλλη μία επιβεβαίωση της τέλεσης της Γενοκτονίας του άμαχου Θρακικού Ελληνισμού.
Οι Τούρκοι, στο πέρασμα τους από την Ανατολική Θράκη έσφαζαν, λεηλατούσαν και καίγανε τα Ελληνικά χωριά Ξέσπασαν με λύσσα και μανία εναντίον των Θρακών με σφαγές, πυρπολήσεις και καταστροφές. Καταστρέψανε ολοσχερώς τα χωριά Γκλιστρίτσα και Χάσκιοϊ και έσφαξαν όλους σχεδόν τους Έλληνες. Συνέχισαν τις καταστροφές, τους Εμπρησμούς και τις σφαγές των Ελλήνων Θρακών στα Χωριά: Γραβούνα με 1700 σφαγές , στο Μαχμούτκιοϊ 700, στις Μαύρες 450, Αλμαλή 1.000, Βαϊραμίτσι 600,Καράτσαλι 550, Κουρού Τσεσμέ 75. Έκαψαν και καταστρέψανε 89 Εκκλησίες.
Στα χωριά Αγ. Μηνάς Κρινιώ, Καλύβια, κωμόπολη Μαλγάρων και τα γύρω χωριά, Κεσσάνη, Χωριά της περιοχής Μακράς Γέφυρας: Δερβενάκι, Δερέκιοϊ, Κίρκιοϊ, Δογάνκιοϊ, Μαστανάρ, Σουμπάσκιοϊ, Αϊβαλή, Αλεπλή, Καλαβρά, Γέννα και Σάκτσα, σφάχτηκαν όσοι από τους κατοίκους τους δεν πρόλαβαν να φύγουν και τα Χωριά παραδόθηκαν στη φωτιά. Πολλά χωριά, αντιστάθηκαν με τα όπλα και τα αντάρτικα, όπως το Ιντζέκιοϊ η Καστάμπολη, το Δεβετζίκιοϊ (Εύανδρο) και το Καρλίκοϊ
Όσοι επέζησαν υποχρεώθηκαν στον οριστικό τους ξεριζωμό. Αφού ονομάστηκαν
ανταλλάξιμοι χρησίμευσαν σαν προϊόντα στις μεγάλες προσδοκίες των μεγάλων δυνάμεων
σαν επιπλέον βάρος στο εξαρτημένο νεοελληνικό κράτος.
πάνω από 250.000 Έλληνες, το 1922, διατάχθηκαν να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους μέσα σε 30 μέρες και να περάσουν τον ποταμό Έβρο. Σκηνές επιστροφής απερίγραπτες. Απελπισμένοι, απογοητευμένοι, πεινασμένοι, ρακένδυτοι και ψυχικά δολοφονημένοι προχωρούσαν προς την Ελεύθερη Ελλάδα. Είχαν το κεφάλι στραμμένο προς τα πίσω ατενίζοντας για τελευταία φορά τα πάτρια εδάφη και τα σπίτια τους αλλά από φόβο να μην τους προλάβει η Τούρκικη λαίλαπα και δεν φθάσουν στην ελεύθερη Ελλάδα.
Η θλιβερά διάσημη Συνθήκη της Λοζάννης που ακολούθησε, εγκαινίασε νέα εποχή στο διεθνές δίκαιο: Την υποχρεωτική
μετανάστευση και ανταλλαγή των πληθυσμών
Οι ονομασίες που είχε πριν ηταν :
το 1900 Ντοϊράν
το 1920 Δοϊρανλή
το 1925 Γραβούνα.
| Οι κάτοικοι του χωριού χρονολογικά | |
| Το 1900 | 456 τούρκοι |
| Το 1911 | 41 Μωαμεθανοί |
| Απαρίθμηση Πληθυσμού 1913 | 302 |
| Απογραφή 1920 | 72 |
| Χαρακτηρισμός χωριού 1926 | Προσφυγικό |
| Πρόσφυγες το 1926 | 124 οικογένειες - 589 κάτοικοι |
| 1928 πρόσφυγες που ήρθαν μετά το 1922 | 612 κάτοικοι |
| Απογραφή 1928 | 620 κάτοικοι |
| Απογραφή 1940 | 803 κάτοικοι |